De eerste shift

Ik schrijf dit bericht op een terrasje in de zon, onder een palmboom en met uitzicht op zee. Op Lesbos zijn is altijd weer heerlijk.

Gisterenavond de eerste shift in de kliniek gehad. Op het moment is de kliniek open van 16-23uur. En in een shift worden tussen de 150-200 patiënten gezien. Dat voor een kliniek met vier dokters, drie verpleegkundige en één psycholoog (heel soms, want meestal niet beschikbaar) is op zich al een topprestatie. Ik kijk met grote bewondering naar de manier waarop mijn collega's te werk gaan en toch de tijd nemen om iedere patiënt het gevoel te geven dat hij een mens is en niet alleen een nummer op de police-papers.

Ik had zelf een goede werkavond met wat zeer acute psychische zorg en een paar "gewone" consulten. Behandelen kunnen we niet. Wel steunen en structureren en soms verwijzen naar andere partijen die wel langduriger zorgen kunnen/mogen bieden. Niet dat dat heel veel nut heeft, want de wachtlijsten zijn enorm.

In het kamp is het vreselijk. De tenten staan nog net niet gestapeld, maar meer kan je er ook niet van zeggen. Op verschillende plekken liggen mensen bij gebrek aan tent onder een deken in de open lucht. Het is zichtbaar dat men zijn best doet het kamp schoon te houden, maar vervuiling met alle beesten van dien is onvermijdelijk. Hoewel ik het zou moeten weten werd ik weer overvallen door de stank in Moria die je al vanaf een paar honderd meter afstand ruikt.

Het team is leuk en goed bezet, wat fijn is. Vanmiddag eerst vergadering en dan weer naar Moria voor een dienst. Ik ben benieuwd wat de avond gaat brengen.